Plan Odnowy Miejscowości Płaczków na lata 2009-2016
Sołectwo Płaczków zamieszkuje 388 mieszkańców (stan 31.1.2.2021r.). Sołectwo położone w północno-zachodniej części gminy Bliżyn. Powierzchnia sołectwa to 8,4 km2.
W skład sołectwa wchodzą następujące wsie:
Płaczków które zamieszkuje 166 osób,
Płaczków - Piechotne które zamieszkuje 222 osób,
Sołtysem jest Elżbieta Przybyłowicz.
Na początku XIX wieku we wsi było 19 domów.
Jedynym większym zakładem pracy na terenie sołectwa była cegielnia w Sołtykowie, zakład w 1999 roku został zamknięty.
Zakład Ceramiki Budowlanej Sołtykowie został założony w 1916 roku przez Stefana Wielowiejskiego. Po wojnie została znacjonalizowana. W zakładzie produkowana była cegła kratówka, a do produkcji używano glinki z pobliskich kopalń. Początkowo proces produkcji odbywał się w starych holach, gdzie cegła była wypalana w piecach węglowych. 1974 r została oddana nowa hala, gdzie zainstalowano już nowoczesną linię produkcyjną i piece tunelowe opalane gazem. W 1979 roku całkowicie przeniesiono produkcję do nowej hali. W latach dziewięćdziesiątych cegielnia w Sołtykowie jako jedyna w Polsce produkowała ekologiczną cegłę klinkierową.
W Płaczkowie istniała kuźnica wodna na rzece Kamiennej, nazwana w 1823 roku rządową fabryką żelaza.
Rezerwat Przyrody „Gagaty Sołtykowskie"
Na terenie dawnej kopalni gliny dla miejscowej cegielni, w 1997 roku założony został rezerwat przyrody nieożywionej „Gagaty sołtykowskie". Powierzchnia rezerwatu wynosi 13,33 ha, jest położony na terenie Nadleśnictwa Stąporków. Założono go w celu zachowania odsłonięć skał dolnojurajskich, zawierających ważne okazy mineralogiczne, palentologiczne a także różnorodne formy syderytu oraz rzadką odmianę węgla – gagat.
W miejscowości Sołtyków , w rezerwacie odkryto odcisk stopy dinozaura, który nazwano Kayentapus soltykovensis. Proporcje długości palców Kayentapus są podobne jak u innych grallatorów – śladów teropodów. Natomiast szerokie rozstawienie palców upodabnia Kayentapus do anomepusów – śladów wczesnych dinozaurów ptasiomiednicznych. Tropy Kayentapus uważa się za odciski stóp dużych wczesnojurajskich centozaurów – grupy obejmującej stosunkowo prymitywnych przedstawicieli drapieżnych dinozaurów gadziomiednmicznych – teropodów.
Uroczysko Pięty
Uroczysko jest odosobnionym miejscem, otoczonym lasami, leży pomiędzy dwoma maturalnymi wzniesieniami. Graniczy z Płaskowyżem Suchedniowskim z najwyższym szczytem Świnia Góra oraz z południową częścią Garbu Gielniowskiego z tzw. Wzgórzami Niekłańsko- Bliżyńskimi. Teren jest najpiękniejszym i najbardziej rozległym mokradłem w powiecie skarżyskim. Teren jest zasilany wodami opadowymi, porośnięty roślinnością trawiastą. Podłoże stanowią gleby bielicowe. Centralna część uroczyska to łąki świeże, wilgotne i mokre przechodzące w szuwary, olsy i zarośla łozowe. Ciekawostką uroczyska jest występowanie wielu unikatowych roślin m.in. kosaćca syberyjskiego w odmianie białej oraz storczyka.
W szuwarach i wysokich turzycowiskach charakterystycznymi roślinami są żabieniec babka wodna, ponikło błotne, trzcina pospolita, wiązówka błotna i inne.
W zaroślach łozowych dominują różne gatunki wierzb, turzyca długokłosa i błotna oraz mech torfowiec. Uroczysko jest miejscem trudno dostępnym dlatego stanowi ostoje dla dziko żyjących zwierząt. W uroczysku stwierdzono występowanie 55 gatunków motyli dziennych. Uroczysko stanowi ostoję dla dziko żyjących zwierząt i roślin leczniczych, stanowi miejsce turystyki przyrodniczej i fotograficznej.
